28. nov, 2016

Sylvana en de macht van de angst

Als marketingman zie ik een trend, de afgelopen tijd, op het gebied van sociale vraagstukken.

De macht van de angst!! Wat bedoel ik daarmee?

In marketing kun je op verschillende manieren een product verkopen, zeg even het “waarom”. Waarom moet de consument een boodschap omarmen en slikken. In de basis komt het eigenlijk op 2 dingen neer.

Of je verteld hoe goed het product is en dat het oplossend werkt.

Of je maakt de consument doodsbang en creëer je zo het waarom zij het vooral moeten afnemen.

 

Neem nou de Brexit.

Iedereen riep dat de Britten, niet zo gek zouden zijn om de EU te verlaten. De regering had het alleen over “the benefits” en de tegenpartij maakte het land alleen maar gek met de gedachte dat het land ten onder zou gaan aan de vluchtelingenstroom en richtte zich tot de gewone man, die anders nooit zou stemmen. Ze maakten ze “scared shitless” en gebruikte de populistische strategie.

Via de Nieuwe media werden vooral de NEE’s overbelicht en bleef het VOOR kamp achter.

De uitkomst van het referendum was verrassend en kostte menig politicus zijn baan.

Het “gewone” volk greep de macht, wilde vooral gehoord worden en op teveel vluchtelingen zit niemand te wachten.

Grappig detail is dat de grote initiatiefnemers direct afhaakten bij het bepalen van de te voeren strategie en de verantwoordelijkheid direct bij anderen legden. Zo blijven zij weg van de puinhoop die ze veroorzaakten.

 

Neem nou de volgende puinhoop. Donald Trump.

Trump draaide een anti-campagne. Roddel en achterklap en bijna 3 keer per week iets volledig stoms roepen, leidde tot de grootste Media Attention Steel (MAS) van deze eeuw (en waarschijnlijk ook van de vorige) Naar verluid heeft hij een extra Media boost gehad van ongeveer 2,5 miljard dollar. Volledig in scene gezet en bedacht door zijn marketingachterban.

De strategie was niet: “Make America great again”, maar “Make America Scared again”. Twitter ontplofte iedere keer als Trump, zijn boodschappen verkondigde.

Zo mobiliseerde hij miljoenen Amerikanen die anders nooit op hem zouden stemmen. Het “gewone” volk wilde verandering, neigend naar een veel te rechtse koers.

 

Neem nou de Nederlandse puinhoop: de Politieke partij Denk

Ik ga niet in op de discussies die zij aanzwengelen, maar ook zij spelen het wel erg slim.

De verkiezingen zijn nog maar 4 maanden weg. Ik ga er vanuit dat zij weinig tot geen marketingbudget hebben zoals de gelouterde politieke partijen. Een half jaar geleden kenden we niemand van de partij Denk. Tot de komst van Sylvana in mei. Partijleider Kuzu wrijft in de handjes. De gemiddelde “gewone” Nederlander kent waarschijnlijk van geen enkele politieke partij, het volledige partijprogramma. Maar Denk roept iedere week iets ontzettends algemeens en stoms en alle media, de praatprogramma’s voorop, geven de partij spreekrecht.

Nu roept ze weer dat de PVDA (u weet wel, waar de 2 hotemetoten van de partij Denk hun zetels gestolen hebben) racisme in Nederland in de hand gewerkt heeft.

Bij iedere koffietafel, het gesprek van de dag. Een algemene Sylvana haat leidt tot bedreigingen en hop daar is ze weer bij Pauw, omdat haar bewegingsruimte wordt beperkt.

Mevrouw Simons is vooral voormalig danser, kapster, VJ, TV en radiopresentatrice en last but not least voormalig tafeldame bij de Wereld Draait Door. Redelijk gewend aan het organiseren van media-aandacht. We zouden eens moeten uitrekenen hoe groot de Media Attention Steel van Sylvana is. Volgens mij overstijgt deze de budgetten van grote partijen

 

Neem nou de te verwachten puinhoop:  De politieke partij de PVV

Geert Wilders speelt ook de MAS kaart, hij concentreert namelijk zich op zijn rechtszaak en heeft op 23 november een statement gegeven in de rechtszaal. Zijn beste toespraak ooit roepen de Media. Koffietafel gesprekken alom.

Zodra deze rechtzaakstorm is gaan liggen, zal hij heel vilein, de Nederlandse stemmer doodsbang gaan maken, door steeds nieuwe populistische en heel stomme dingen gaan roepen en vreet en passant ook Sylvana en de hele Partij Denk op…

De “oude” reguliere politiek, blijft het netjes spelen en blijft zichzelf op achterstand zetten.

De praatprogramma’s duikelen over elkaar, de gewone stemmer voelt zich bestolen door de “oude” politiek en de PVV koerst af op de grootste “gewone” winst in zijn geschiedenis.

Zijn we er toch allemaal inge(For)tuind.